Jeśli chodzi o łupież pstry a bielactwo i ich występowanie, to charakteryzują się dużą dysproporcją zachorowań i przebiegiem choroby. Łupież pstry zdarza się często, przebieg jest zwykle łagodny, a leczenie skuteczne. Natomiast bielactwo jest trudno wyleczalną chorobą, która dotyczy niewielkiego odsetka populacji. Obie przypadłości, w sytuacji wystąpienia niepokojących objawów, należy niezwłocznie skonsultować z lekarzem.
| Charakterystyka | Łupież pstry | Bielactwo |
| Kolor zmian | brunatny lub czerwony | jasne |
| Położenie zmian | ramiona, szyja, twarz, owłosiona skóra głowy | dłonie, stopy, twarz, narządy płciowe |
| Szansa na wyleczenie | duża | minimalna |
Łupież pstry a bielactwo - objawy charakterystyczne dla łupieżu pstrego
W przypadku łupieżu pstrego i bielactwa, należy jasno zaznaczyć, że przebieg obu chorób jest różny. Przyczyną pierwszej są drożdżaki, które odżywiają się sebum i martwym naskórkiem.
Łupież pstry objawia się zatem:
- plamami na skórze, które mają barwę czerwoną lub brunatną i występują w górnej okolicy ciała,
- pieczeniem i swędzeniem skóry, czego skutkiem może być drapanie powodujące stany zapalne,
- łuszczeniem się skóry.
Łupież pstry a bielactwo - objawy bielactwa
Jeśli wiemy już, jak objawia się łupież pstry, to bielactwo czym się różni? Przede wszystkim warto podkreślić, że wyróżnia się kilka rodzajów tej choroby, które charakteryzują się innym przebiegiem, a także lokalizacją charakterystycznych zmian. Wymienia się zatem: bielactwo wrodzone uogólnione (zajmuje 80 % ciała), bielactwo nabyte uogólnione (plamy zajmują 80% ciała), bielactwo wrodzone częściowe i bielactwo nabyte częściowe. W tym przypadku przyczyną zmian skórnych jest brak melaniny, który naturalnie odpowiada za jej ciemniejszy kolor. W wyniku jej braku powstają wyraźnie jaśniejsze plamy, które pojawiają się zwykle w okolicy narządów płciowych, łokci, kolan, palców, dłoni i twarzy.
Sprawdź jaką dietę na łupież pstry warto stosować.
Łupież pstry a bielactwo - różnice
Łupież pstry i bielactwo to dwie odrębne jednostki chorobowe. Na podstawie wyglądu zmian, ale również dodatkowych zmiennych lekarz ocenia charakter choroby. Czym one różnią się dla przeciętnego obserwatora? Przede wszystkim kolorem. W łupieżu pstrym plamy są czerwone lub bordowe, natomiast w drugim przypadku wyraźnie jaśniejsze niż skóra i nie swędzą. Czynnikiem wyróżniającym jest także obszar występowania. To, co dzieli obie choroby to ich zakaźność. Bielactwem w przeciwieństwie do łupieżu pstrego nie można się zarazić. Różnią się także możliwością leczenia. Bielactwa nie można wyleczyć, natomiast łupież pstry jest bardzo podatny na różne metody, zwłaszcza podawane zewnętrznie środki farmakologiczne.
Łupież pstry a bielactwo - działanie
Biorąc pod uwagę łupież pstry i bielactwo, szybko można wskazać podstawowe różnice.
Kluczem do rozpoznania bielactwa i łupieżu pstrego są przede wszystkim ich objawy, które widoczne są na pierwszy rzut oka i mimo prób maskowania, zwykle wciąż dostrzegalne – mówi Natalia Cholak, kosmetolog
Niezależnie jednak od intensywności objawów, a także choroby, którą ostatecznie zwiastują, warto odpowiednio wcześnie poddać się diagnozie.
FAQ
1. Jak odróżnić łupież pstry a bielactwo bez fachowej wiedzy?
Odróżnienie tych dwóch chorób wcale nie jest trudne. Zmiany skórne w łupieżu pstrym są czerwone, natomiast w bielactwie jasne. Różne są też miejsca ich występowania. W związku z tym w diagnozie należy skupić się przede wszystkim na widocznych objawach. Jeśli są one oznaką łupieżu pstrego, to należy szybko wprowadzić właściwe leczenie. Im wcześniej zaczniemy pielęgnować skórę dermokosmetykami, tym większe szanse wyzdrowienia.
2. Czy wynaleziono skuteczną kurację na łupież pstry a bielactwo?
Leczenie bielactwa jest prawie niemożliwe, ale na łupież pstry istnieje wiele skutecznych metod, w tym stosowanie naturalnych dermokosmetyków.
3. Czy łupież pstry i bielactwo mogą być zaraźliwe
Bielactwo nie jest chorobą zakaźną, ale łupież pstry tak. Aby zahamować namnażanie grzybów, warto jak najwcześniej zacząć stosować naturalne dermokosmetyki, które mają działanie grzybobójcze.
bibliografia
- Nowicki R., Farmakoterapia grzybic powierzchniowych, 2002
- Crissey I.T., Częste zakażenia grzybicze. Prosty test diagnostyczny i leczenie, 1999
- Kowalczyk-Gindifer Z., Sobieszczański W., Grzybice i sposoby ich zwalczania, 1986
- Macura A.B., Pawlik B., Leczenie grzybic. Zarys mikologii lekarskiej, 1998